Ομοίωμα

Κέρινο ομοίωμα σε ένα μουσείο

όσα είχες να πεις και ένα αντίο.

Εγκατελλειμένη πόλη μέσα στην σκόνη,

η σιωπή που τον έρωτα μόλις σκοτώνει

Η αγάπη έγινε αποστροφή

όλα χάθηκαν σε μια στροφή.

Τα ευχαριστώ σου κράτα τα για σένα,

μην με κοιτάς τα έχω χαμένα

Καταιγίδα είναι και θα περάσει

λεωφορείο που σταματά σε λάθος στάση.

Η καρδιά μου άδεια, είναι σε κώμα

Τι και αν χτυπάει για σένα ακόμα ...

Παύλος Παυλίδης  27/02/2015

Υπόθεση

Υπόθεση ξεχασμένη στην κρεμάστρα

Ταξίδι μακρινό σε κάποια άστρα

Πιόνι που όπου θέλεις το πηγαίνεις

Μια κίνηση που δεν την αναμένεις

Ήλιος πίσω από το σκοτάδι

Τέχνη που άφησε αχνά ένα σημάδι

Τα χείλη σου και το κραγιόν σου

Το χθές που βρήκε το παρόν σου

Το ζήτημα δεν είναι αν στο αδιέξοδο θα φτάσεις

Μα αν δεν ακούσεις την καρδιά σου τι θα χάσεις

Μην ψάχνεις το γιατί αυτή την ώρα

Είμαι φωτιά και εσύ είσαι μπόρα

Παύλος Παυλίδης  16/02/2015

Απλός παρατηρητής

Στην διαδρομή του μυαλού μου χάθηκα.

Εκεί, εκεί που υποκλίνονται όλα τα εγώ!!!

Άγνωστα βιβλία σε μια βιβλιοθήκη,

ανοίγονται ορθάνοιχτα μπροστά στην ψυχή μου,

προσμένοντας να διαβαστούν..

Ευλαβική προσευχή, γλυκιά τιμωρία...

Σκιάσεις που κάνει το φως, όταν αντικρίζει το σκοτάδι

τα ανεκπλήρωτα θέλω!!!

Μην μου ζητάς να υποταχτώ,

δεν είμαι εγώ αυτός που ορίζει τον χρόνο.

Εγώ είμαι ένας απλός παρατηρητής.

Άσε με, άσε με, με την σιωπή μου να μιλήσω ...

Παύλος Παυλίδης  09/02/2015

Αντικατοπτρισμός

 

Αντικατοπτρισμός σε  μια αχανή έρημο,

μοιάζουν οι ατυχείς εμπνεύσεις.

Ποτέ σου δεν βρίσκεις τον στόχο,

γιατί απλά δεν υπάρχει!!!

Ο προσανατολισμός είναι άγνωστη λέξη..

Πυξίδα της ζωής είναι η ψυχή του καθενός,

που την κρίσιμη στιγμή πρέπει να πάρει

τις δύσκολες  αποφάσεις!!!

Στυγνός δικαστής πάντα ο εαυτός μας για να μας κρίνει ..

Μην περιμένεις να ακούσεις ποτέ χειροκρότημα

Η απόλαυση της ζωής είναι ότι ποτέ δεν ξέρεις,

το αύριο τι θα σου φέρει...

Βαρκούλα μικρή με ένα άσπρο πανί,

αφήνεται στο πέλαγος της ζωής και όπου την βγάλει...

Παύλος Παυλίδης  06/02/2015

Το ταξίδι

Στη διαδρομή του μυαλού μου χάθηκα.

Λαβύρινθος θυμίζουν οι ένοχες σκέψεις.

Οι αμφιβολίες μοιάζουν με αδύναμους κρίκους

που είναι έτοιμοι να σπάσουν ανά πάσα στιγμή.

Υπομονή δεν έχω πια, τελειώνει η κλεψύδρα

Πρέπει να πάρω τις σωστές αποφάσεις,

χωρίς να βασίζομαι σε καλοτυχίες,

που θα φέρουν τα ολόγιωμα φεγγάρια

Άσπρο σύννεφο θέλω να γεννώ,

να ταξιδέψω μίλια μακριά,

ακούγοντας μόνο την καρδιά μου,

αδιαφορώντας που θα καταλήξω.

Παύλος Παυλίδης  05/02/2015

Αμετανόητος

Αμετανόητος εραστής των άπιαστων ονείρων,

παραβαίνω το γράμμα τού νόμου.

Κοντοστέκομαι σε μικρές στιγμές,

θέλοντας να τους δώσω, την σημασία που τους αρμόζει!!!

Ο χρόνος μεγάλος σύμμαχος μου.

Γρήγορα τρέχει για να μου θυμίζει,

πόσο μικροί ...είμαστε.

Σκιές, που δίνουν δύναμη στο φως!!!

Ένα αθώο χαμόγελο, ένα παθιάρικο φιλί,

μια ματιά με νόημα, ή ένα δάκρυ που κυλάει,

δεν μετριώνται με χρήματα,

παρά μόνο με αυτόν που τα μοιράζεσαι.

Κοίτα τριγύρω σου και θα δεις άδεια βλέμματα,

ψεύτικα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη.



Κλείσε τα μάτια σου και δες καθαρά, 

δες με τα μάτια της ψυχής.

Έχουμε μείνει μόνο εσύ και εγώ,

για να δώσουμε αξία σε άψυχα πράγματα.

Ο χρόνος αδυσώπητα κυλάει...


Μόνο εσύ και εγώ μείναμε,

για να δώσουμε ζωή, στα όμορφα όνειρα μας.

Μόνο εσύ και εγώ !!!

Παύλος Παυλίδης  04/02/2015