Οι σκέψεις ξεπέρασαν τα λόγια,
σε ένα δρόμο μακρινό.
Εκτυφλωτικοί ήταν προβολείς.
Είχαν γεμίσει το δωμάτιο με τόσο φως.
Οι σκιές του έρωτα μακρινοί ήταν πλέον συγγενείς.
Μια αγάπη σε μια γωνιά,
έψαχνε χώρο να κρυφτεί.
Τα δάκρυα θαρρώ είχαν στεγνώσει,
άκουγες μόνο την βροχή.
Και ύστερα σιωπή.
Σιωπή, σιωπή, μόνο σιωπή.
Πόρνη σιωπή…
Δεν την ακούς, μα είναι τόσο δυνατή!!!
Σε ένα βάζο κάτι τριαντάφυλλα ήταν μαραμένα.
Τα αγκάθια μόνο θύμιζαν αγάπη τι θα πει….
Παύλος
Παυλίδης 17/1/2018
