Είχε κοπάσει ο αγέρας,
είχε σβήσει η πυρκαγιά.
Οι καμπάνες είχαν σταματήσει,
τα πρόσωπα ήταν βουβά.
Ήδη είχε βραδιάσει,
τα όνειρα μου πήρανε φωτιά.
Τότε ήρθατε….
Ένας – ένας όλοι άγνωστοι,
γυρεύατε μια μεγάλη αγκαλιά.
Μην μας ξεχάσετε…
Ποιητή, όπλισε την πένα σου και γράψε.
Πάρε για μελάνι την ψυχή μας και άπλωσε την όσο μπορείς,
όσο μπορείς πιο μακριά.
Μα δεν μπορώ!!!
Πως τόσο ανείπωτο πόνο, να αφήσω στο χαρτί;
Πως να περιγράψω το απόλυτο κενό;
Πως να παρακάμψω το γκρίζο
που δεν είναι από μπογιά,
αλλά από την στάχτη των νεκρών;
Σσσσσς …από την σιωπή.
Σσσσσς …. από σεβασμό προς τις χαμένες άδικες ζωές.
Αυτά θα γράψω!!!!
Σε παρακαλούμε…έλα
Έλα, να σε κάνουμε ακόμα μια αγκαλιά.
Έλα…από τις στάχτες μας κρατήσαμε μια φλόγα.
Μην φοβάσαι δεν θα καείς, κράτα την σφιχτά.
Κράτα την ζωντανή, βάλε την σε κάθε ανθρώπινη καρδιά.
Αυτή η φλόγα είναι η ελπίδα.
Όσο θα καίει, θα πολεμάμε την φωτιά….
Παύλος Παυλίδης 30/7/2018
Αυτό το άγαλμα ονομάζεται «Μελαγχολία - Κενότητα» και δημιουργήθηκε από τον Albert Gyorgy, έναν καλλιτέχνη πατέρα που είχε χάσει το παιδί του. Απεικονίζει το κενό που αισθάνεται ένας γονέας μετά την απώλεια ενός παιδιού...
