Ανεξίτηλα σημάδια

Είχε αφήσει ο έρωτας ανεξίτηλα τα σημάδια του,

σε μια τελευταία γουλιά από κρασί.

Είναι από αυτές που διστάζεις να τις πιεις,

μα πιο μεγάλη αμαρτία είναι να τις αφήσεις στο ποτήρι,

χωρίς αιτία να αποθέτουν την τελευταία τους πνοή.

Μια μουσική που δεν πεθαίνει ποτέ.

Πάντα θα ψάχνει τις κατάλληλες νότες να κρυφτεί,

να παραδοθεί,

τον χρόνο να θέλει να τον ξεπεράσει.

Ο έρωτας…

είναι απόλαυση αρκεί να μπορείς να τον μοιραστείς,

το ταξίδι του να θέλεις να το ζήσεις.

Εγώ είμαι έτοιμος!!!!

Εσύ?

Παύλος Παυλίδης 18/12/18

Δεν

Δεν ήταν φάρος.

Ήταν το φως μιας ψυχής που τρεμόσβηνε.

Ίσως είχε χαθεί.

ίσως νόμιζε πως θα έπαιζε με το σκοτάδι,

μα δεν είχε καταλάβει,

πόσο ήταν δυνατό.

Δεν ήταν στάλα της βροχής.

Ήταν ένα δάκρυ που κύλησε από αγάπη.

Πνίγηκε ανάμεσα σε άλλα….

Σαν τα κρυμμένα αισθήματα,

που τόσο θέλεις να τα ζεις.

Δεν ήταν δυνατόν.

Έμοιαζε αδύνατον για να είναι αληθινό.

Το κατάλαβα από την πρώτη τη στιγμή,

ότι ήταν το όνειρο μιας ζωής.

Δεν, δεν ήμουν εγώ.

Κάποιος άλλος που μου έμοιαζε,

ήθελε να παίξει τον ρόλο της ζωής μου.

Όχι, όχι σίγουρα δεν ήμουν εγώ.

Δεν….

Παύλος Παυλίδης 12/12/18