Αιθεροβάμων

Άδειαζε η κλεψύδρα από την άμμο,

άδειαζε το ποτήρι από νερό.

Εγώ φύλακας Θερμοπυλών περίμενα,

έστω την ύστατη στιγμή,

το αδύνατο να γίνει δυνατό,

άπιαστα όνειρα, 

λίγο να τα αγγίξω.

Αιθεροβάμων λίγο πριν τα σύννεφα,

θωρώ πόσο μικρός είναι ο κόσμος.

Αναμμένα κεράκια τα φώτα της πόλης,

σε λίγο ένα ένα όλα θα σβήσουν.

Μια πεταλούδα που ανέμελα πετά,

τον θάνατο της πάει με χαρά να συναντήσει !!!

Με ένα αόρατο πινέλο,

τον καμβά της ζωής μου,

θέλω με χαρούμενα χρώματα να ζωγραφίσω,

έστω και αν μέσα μου απίστευτα πονώ….

Παύλος Παυλίδης  04/ 06 /19

Μετέωρος

Μετέωρος σε ένα κενό,

όπου το φως δεν το ορίζει,

πονώ!!!

Ένα χοντρό σχοινί έχω γύρω από το λαιμό μου.

Πονώ για κάθε παιδί που δεν γνώρισε την αγάπη,

που έσβησαν τσιγάρο πάνω στο κορμί του.

Πονώ για κάθε βιασμένη γυναίκα.

Τι αμαρτία έκανε για να μην έχει την θέληση της ;

Πονώ για κάθε πόλεμο που χάθηκαν αθώοι.

Aκρωτηρίασαν με μιας τα όποια όνειρά τους.

Ένας βρόγχος σχηματίζεται σιγά- σιγά.

Θέλω να φωνάξω για τις αδικίες αυτού του κόσμου,

μα δεν βγαίνει με τίποτα η φωνή μου.

Μετέωρος σε ένα κενό,

όπου το σκοτάδι περήφανα το ορίζει.

Ένα σκοτάδι διάφανο,

που τρέφεται με το αίμα των αδύναμων ψυχών.

Κατέρχομαι…..

Παύλος Παυλίδης  05/ 06 /19

Δεν ήταν

 

Δεν ήταν η μνήμης ασθενής,

αδύναμο ήταν το κορμί ενάντια στον χρόνο.

Ασφυκτιώ..

Δεν ήταν τα αισθήματα αρκετά,

το χρήμα να νικήσουν,

άνθρωποι που έλεγαν πως ήτανε εδώ

χάθηκαν σε ένα βράδυ.

Κατηγορώ…

Δεν ήταν το σκοτάδι αρκετό  για να κρυφτεί ο ήλιος,

μα η γοητεία των σκιών ανίκητη φαινόταν.

Αδιαφορώ….

Δεν ήταν αρκετό το αίμα των αθώων,

αυτός ο κόσμος ήθελε ξανά και ξανά χωρίς ντροπή,

τα όπλα να οπλίζει.

Μονολογώ…

Δεν ήταν δυνατόν..

Ήμουν χαμένος δίπλα σε ένα τηλεφωνικό θάλαμο.

Το μόνο που ήθελα ήταν ένα κέρμα,

να ακούσω για λίγο την φωνή σου!!!

Παύλος Παυλίδης  04/ 06 /19