ΚΡΑΤΑ ΜΕ

 

 

Rene Magritte : The lovers (1928)

Μην με αφήνεις μόνο θα χαθώ.

Τα σκαλιά της μοναξιάς τα φοβάμαι,

είναι ντυμένα με σιωπή και με σκιές,

που με τρομάζουν.

Μην με κοιτάς στα μάτια.

Γίνομαι αδύναμο πιόνι σε μια σκακιέρα.

Θα παραδοθώ!

Δεν έχω που να κρυφτώ, 

ο χρόνος αλύπητα με σημαδεύει.

Ξέρεις έχω πολύ καιρό να πω το σ’ αγαπώ.

Νομίζω τα δάκρυα μου φέρνουν την βροχή,

ο πόνος μου την καταιγίδα.

Κράτα με όμως, κράτα με σφιχτά.

Το αύριο πολύ γοργά με πλησιάζει.

Κράτα με, πάρε με αγκαλιά,

γέμισε με με φιλιά.

Τα κορμιά μας,

ας κάνουνε δικό τους αυτό το βράδυ.

 

 

 

Παύλος Παυλίδης   26/9/2023

ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

 

 

Το ταξίδι αυτό δεν είχε επιστροφή.

Το αντίτιμο του γυρισμού ήτανε μεγάλο.

Μόνο με αγάπη μπορούσες να πληρώσεις.

Εγώ είχα πολύ αγάπη μέσα μου,

μα δεν ήξερα πως να την δώσω.

Πως να την δώσω έτσι απλά,

χωρίς τον άνθρωπο που αγάπησα πολύ,

με αγάπη... να πληγώσω.

Το ταξίδι αυτό δεν είχε επιστροφή.

Έπρεπε να θυσιαστείς,

να χάσεις κομμάτι από την ζωή σου,

ή να θυσιάσεις ότι αγαπάς,

να χάσεις την μοναδική σου αγάπη.

Το ταξίδι αυτό δεν είχε επιστροφή.

Πόνο και συντρίμμια,

έβλεπες παντού δίπλα σου.

Ήταν ένα ταξίδι,

που ποτέ μου δεν ήθελα να κάνω.

 

 

 

Παύλος Παυλίδης   5/9/2023

 

 

 

ΑΠΝΟΙΑ

 

 

Φαινομενικά είχε άπνοια.

Τα πάντα είχαν σταματήσει μες στο βαθύ σκοτάδι,

εκτός από τους χτύπους μιας καρδιάς.

Ήταν ξεχασμένη ακούρδιστη.

Μάταια έψαχνε στον χρόνο να συγχρονιστεί,

μάταια ήθελε το χρόνο φίλο της να κάνει.

Αγάπη έψαχνε να βρει

αγάπη ήθελε να δώσει

να είχε νόημα ο χτύπος της

και ας το μετανιώσει.

Και όταν αγάπη ένιωσε,

άρχισε να χτυπά πιο δυνατά

πιο δυνατά πιο δυνατά,

τύμπανα που βαράνε,

μέσα στης βραδιάς την σιγαλιά.

Θύελλα σηκώθηκε από το πουθενά!!!

Και  αυτή χτύπαγε δυνατά,

όλο και πιο δυνατά.

Ίσως να μην την ένοιαζε τίποτα άλλο πια.

 

 

 

Παύλος Παυλίδης   1/9/2023