Το ποίημα αυτό είναι εμπνευσμένο από αυτό τον πίνακα της
ELIZABETH KRUK
Νόμισες ότι
δεν είχες ψυχή.
Πόσες φορές
δεν είχες πιάσει τον εαυτό σου,
να μιλάει
μόνος του το βράδυ;
Μα δεν είχες
ψάξει βαθιά μέσα σου!
Μια ζωή
έσβηνες το κερί που φώτιζε,
φοβούμενος
μην σε δει κάποιος όταν έπεφτε το σκοτάδι.
Με τόσες
όμορφες μουσικές δίπλα σου εσύ κώφευες,
αρνούμενος να
δεις με τα μάτια της ψυχής.
Δεν είχες το
θάρρος να βραχείς, να λερωθείς,
να τσαλακωθείς,
να ταπεινωθείς,
να γίνεις
ένα με τις λάσπες,
ένα με τις βρωμιές
αυτής της ζωής.
Σήκωσε το
κεφάλι, το οφείλεις στον εαυτό σου.
Μην κάνεις
τον σταυρό σου,
μην κάνεις προσευχή
αυτό το βράδυ.
Πάρε την ζωή
στα χέρια σου!
Κοίτα ψηλά, μόνο
εκεί θα βρεις το φως που αναζητάς.
Παύλος
Παυλίδης 25/07/2025
