
Ανάμεσα στα κύματα,
πως
βρέθηκα απόψε μην ρωτάς,
σε
τοίχους έβλεπα συνθήματα
έλεγαν πως δεν με αγαπάς,
χάθηκαν
όλα μονομιάς
όχι
για μένα αλλά για εμάς...
Κενά
βλέπω διαστήματα
σε
κάθε χτύπο της καρδιάς,
του
ανέμου τα θροΐσματα
σταμάτα πίσω να κοιτάς
όχι
για μένα αλλά για εμάς...
Παντού
ηλεκτροφόρα σύρματα
δύσκολα
τον πόνο προσπερνάς,
του
έρωτα είμαστε όλοι θύματα
μην
το ξεχνάς, μην το ξεχνάς.
Του
έρωτα είμαστε όλοι θύματα
Μην
το ξεχνάς, μην το ξεχνάς...
Παύλος
Παυλίδης 04/03/2015
Κάποιες φορές ο έρωτας, πληγώνει ανεπανόρθωτα ,ραγίζει καρδιές, μας οδηγεί στα άκρα, μας εξουθενώσει...κάποια στιγμή όμως το θύμα θα γινει και θύτης...το όμορφο ποίημα με παρέσυρε σε αναπολησεις και στοχασμούς...
ΑπάντησηΔιαγραφήτου έρωτα είμαστε θύματα...
ΑπάντησηΔιαγραφή