Λάβα

Ηφαίστειο που βρισκότανε σε λήθη..

Κοιμόταν φαινομενικά, μα μέσα του σιγόβραζε,

περιμένοντας το πλήρωμα του χρόνου.

Ήθελε να δώσει διέξοδο διαφυγής,  στα άγνωστα γιατί.

Αναπάντητα ερωτήματα πάντα θα υπάρχουν,

αν δεν τολμήσεις να γίνεις φωτιά.

Αν δεν τολμήσεις σαν σφαίρα να μπεις σε μια θαλάμη,

αδιαφορώντας αν θα βρεις τον στόχο.

Και εγώ γιγαντώθηκα,,,,


Έγινα για μένα λάβα!!!

Εκτοξεύτηκα ψηλά περιτυλιγμένος,

από ένα μυστήριο σύννεφο καπνού.

Μετά κατάπινα το χώμα,

καίγοντας τα πάντα στο πέρασμα μου.

Ελπίζω λίγο πριν πετρώσω,...λίγο,

να βρω τον πραγματικό μου εαυτό!!!

Παύλος Παυλίδης  25/05/2015    

Ανατολή

Με ένα σου χάδι, 

έδωσες νόημα σε αυτή την υπέροχη ανατολή του ηλίου.

Την είχα δει χιλιάδες φορές, 

μα δεν ήταν ποτέ τόσο ωραία, 

αφού δεν υπήρχες  εσύ.

Να σου πω την αλήθεια κοντοστάθηκα.

Δεν ήθελα οι ακτίνες του ήλιου να σε αγγίζουν.

Τα εγώ μου όμως είχαν γίνει ένα με τα θέλω,

στην αδάμαστη τρέλα, όπου μιλάνε οι σιωπές.

Με μια σου ματιά,

έδωσες γλυκιά μαχαιριά στο γυμνό μου κορμί,

απελευθερώνοντας την λαχτάρα του έρωτα,

την λαχτάρα του πάθους, δίχως ίχνος ντροπής.

Σύρματα αγκυλωτά μπήκαν μες  σε όλο μου το είναι

γεμίζοντας τις χαρακιές, με πόθο και ηδονή.

Ο ήλιος ανηφόριζε ψάχνοντας το φεγγάρι,

φορώντας το χρυσαφί του στέμμα.

Ο ήλιος με φωτιά μας είχε χαράξει!!!

Η ανατολή δεν θα ήταν πια ποτέ η ίδια...

Παύλος Παυλίδης  18/05/2015    

Σου το είχα πει

Σου το είχα πει, σου το είχα πει

Πως φλόγα μεγάλη σε έκαιγε

Που δεν είχε σβηστεί

Πως έκλαιγες για αγάπη

Που δεν είχες γευτεί

Σου το είχα πει

Σου το είχα πει, σου το είχα πει

Πως αν έπιανες την καρδιά μου

Θα είχες τρελαθεί

Στα μάτια άμα με κοίταζες

Φλόγες θα είχες δει

Θα ένιωθες τον έρωτα

Όπως δεν είχες ξαναδεί

Σου το είχα πει

Σου το είχα πει, σου το είχα πει

Λόγια αγάπης αν ψιθύριζες

Τα αστέρια θα είχες δει

Πως γλυκά άμα με φίλαγες

Το αύριο δεν θα 'ρθει

Σου το είχα πει ....

Παύλος Παυλίδης  11/05/2015     

Αποτυπώματα

Δεν μου άφησες αποτυπώματα που φαίνονται

Αν και περπάτησες ατελείωτες ώρες πάνω στο κορμί μου

Αν και ταξίδεψες μαζί μου αμέτρητες φορές

Σε άγνωστους και για τους δυό μας προορισμούς.

Σαν πατημασιές στην παραλία τα ίχνη σου

Πέρασε το κύμα με τον αφρό και τις έσβησε

Το κόκκινο κραγιόν σου έφυγε και αυτό

Αν και είχε δώσει χρώματα του πάθους στα χείλη μου.

Αποτυπώματα δεν μου άφησε ο χρόνος

Ούτε τα ανεξίτηλα μελάνια, ούτε οι μεγάλες φλόγες

Μα όταν κάτω από ένα ολόγιωμο φεγγάρι μου ψιθύρισες

Λόγια αγάπης και έρωτα εκεί, εκεί άθελα σου με σημάδεψες

Εκεί χάραξες βαθιά μες στην καρδιά μου νέους δρόμους

Εκεί άφησες τα αποτυπώματα σου, αθόρυβα

Εκεί που ξέρεις ότι μόνο εγώ μπορώ να πάω….

Παύλος Παυλίδης  04/05/2015