Ανατολή

Με ένα σου χάδι, 

έδωσες νόημα σε αυτή την υπέροχη ανατολή του ηλίου.

Την είχα δει χιλιάδες φορές, 

μα δεν ήταν ποτέ τόσο ωραία, 

αφού δεν υπήρχες  εσύ.

Να σου πω την αλήθεια κοντοστάθηκα.

Δεν ήθελα οι ακτίνες του ήλιου να σε αγγίζουν.

Τα εγώ μου όμως είχαν γίνει ένα με τα θέλω,

στην αδάμαστη τρέλα, όπου μιλάνε οι σιωπές.

Με μια σου ματιά,

έδωσες γλυκιά μαχαιριά στο γυμνό μου κορμί,

απελευθερώνοντας την λαχτάρα του έρωτα,

την λαχτάρα του πάθους, δίχως ίχνος ντροπής.

Σύρματα αγκυλωτά μπήκαν μες  σε όλο μου το είναι

γεμίζοντας τις χαρακιές, με πόθο και ηδονή.

Ο ήλιος ανηφόριζε ψάχνοντας το φεγγάρι,

φορώντας το χρυσαφί του στέμμα.

Ο ήλιος με φωτιά μας είχε χαράξει!!!

Η ανατολή δεν θα ήταν πια ποτέ η ίδια...

Παύλος Παυλίδης  18/05/2015