Αντίβαρο

Αντίβαρο σε αυτά που χρωστάω,

εκείνα που έχω από μέσα μου να βγάλω.

Αιωρούμενα σε αόρατες τραμπάλες,

τα αισθήματα που νιώθω για τον κόσμο.

Κάτω από ένα τρύπιο υπόστεγο, η βροχή με βασανίζει.

Η καταιγίδα από ανθρώπινα αγκάθια όμως δεν με φοβίζει,

αφού έγινε σαν πέτρα το κορμί μου.

Λευκές κιμωλίες  έχω και γράφω.

Σε αδειανούς τοίχους, στίγματα  αφήνω.

Γνωρίζω προκαταβολικά, ότι ο χρόνος μαζί μου γελάει...

Αντίβαρο σε αυτά που έχω χάσει,

εκείνα που έχω μέσα στην καρδιά μου,

τροφή του μυαλού τα οράματα,

που αφήνουν τα ανεκπλήρωτα όνειρα μας ...

Παύλος Παυλίδης  30/06/2015    

Απόκληρος

Απόκληρος από μια κοινωνία που το χρήμα είναι θεός,

εισπράττω την περιφρόνηση σαν αστείο φιλοδώρημα!!!

Εγώ πίσω όμως σας το γυρίζω.

Δεν ζήτησα δανεικά από κανένα!!!

Μόνο, να με κοιτάτε στα μάτια, όπως και εγώ.

Δικάστηκα και καταδικάστηκα από το σύστημα σας,

σαν ένας κοινός εγκληματίας,

επειδή είχα το θάρρος όνειρα να κάνω.

Επειδή είχα το θράσος το κόσμο να θέλω να αλλάξω.

Σβησμένο αποτσίγαρο νομίζατε πως ήμουνα,

άχρηστοι χαρτογιακάδες που κρύβεστε όλοι πίσω από ένα πρέπει.

Μα εγώ μέσα μου έχω φωτιά που δεν σβήνει!!!

Μικρά ανθρωπάκια η γραβάτα δεν κάνει τον άνθρωπο,

αλλά ο άνθρωπος την γραβάτα.

Γελάσατε δυνατά, πολύ δυνατά.

Εκκωφαντικά θα έλεγα, όταν έπιασα πάτο.

 Ναι είναι αλήθεια πως έπιασα πάτο...

Μα εγώ μέσα μου έχω φωτιά που δεν σβήνει !!!

Ακόμα είμαι γεμάτος από όνειρα και θέληση να δημιουργήσω.

Να σας πω κάτι, υπηρέτες του χρήματος.

Τώρα που δεν έχω τίποτα να χάσω, είμαι ακόμα πιο δυνατός !!!

Παύλος Παυλίδης  05/06/2015    

Το ξέρεις

Το ξέρεις ότι μαζί τρελό έρωτα έχουμε κάνει.

έστω αν και δεν σε άγγιξα ποτέ μου...

Όμως πιο πέρα από τον καθένα,

περπάτησα στα μονοπάτια της καρδιάς σου,

όταν σου ψιθύρισα λόγια αγάπης,

δίπλα στην άμμο, όταν είχες τα μάτια κλειστά.

Όταν τα άνοιξες η αλμύρα και ο κατεργάρης ήλιος,

χάϊδευαν γλυκά το υπέροχο κορμί σου,

κάνοντας το κύμα να θέλει να σκάσει από το κακό του.

Έψαξες να με βρεις μα δεν με είδες,

όνειρο νόμιζες πως είδες, όνειρο του καλοκαιριού.

Αμπάρωσες λοιπόν για μια ακόμα φορά τα μάτια σου.

Αφέθηκες ελεύθερη.

Τα χείλη σου, αχ τα χείλη σου τα δάγκωσες λάγνα

για ακόμα μια φορά, θέλοντας να μου φωνάξεις!!!

Είμαι δικιά σου ξανά και ξανά..

Ριπές  από θυελλώδη έρωτα μαστίγωναν πλέον,

το απροστάτευτο κορμί σου, λίγο πριν ο ήλιος δύσει.

Δεν έχεις ξαναζήσει τέτοιο όνειρο,

αλλά δεν το έχεις ζήσει μόνη σου

Και το ξέρεις....

Παύλος Παυλίδης  03/06/2015   

Ένας μήνας και δύο μέρες

Ένας μήνας και δύο μέρες χωρίς εσένα

Στο σταθμό μου σφυρίζουν αδιάφορα τα τραίνα

Χωρίς κάποιος διαβάτης να κουνάει άσπρο μαντήλι

Για να αποχαιρετήσει το δικό σου, που φεύγει

Νόμιζα πως με τα δάκρυα μου τα καυτά

Θα γέμιζα χιλιάδες κενές σελίδες,

Στο δικό μας άλμπουμ της αγάπης,

Δίχως να το μάθει κανείς

Περιπλανιέμαι με τις  ώρες στους δρόμους

Αφήνοντας τα ανθρωπάκια να αλλάζουνε χρώμα

Αφήνοντας το φεγγάρι να πάρει την θέση του ήλιου

Περιμένοντας το καρτερικά για ακόμα μια φορά

Πήγα στο σινεμά που πρωτοφιληθήκαμε

Αλλά ήταν άδεια όλα τα καθίσματα

Έστω και αν η ταινία είχε για ώρα αρχίσει

Σκουπίδια είδα μονο στους διαδρόμους.

Ένας μήνας και δύο μέρες....

Παύλος Παυλίδης  03/06/2015