Ένας μήνας και δύο μέρες

Ένας μήνας και δύο μέρες χωρίς εσένα

Στο σταθμό μου σφυρίζουν αδιάφορα τα τραίνα

Χωρίς κάποιος διαβάτης να κουνάει άσπρο μαντήλι

Για να αποχαιρετήσει το δικό σου, που φεύγει

Νόμιζα πως με τα δάκρυα μου τα καυτά

Θα γέμιζα χιλιάδες κενές σελίδες,

Στο δικό μας άλμπουμ της αγάπης,

Δίχως να το μάθει κανείς

Περιπλανιέμαι με τις  ώρες στους δρόμους

Αφήνοντας τα ανθρωπάκια να αλλάζουνε χρώμα

Αφήνοντας το φεγγάρι να πάρει την θέση του ήλιου

Περιμένοντας το καρτερικά για ακόμα μια φορά

Πήγα στο σινεμά που πρωτοφιληθήκαμε

Αλλά ήταν άδεια όλα τα καθίσματα

Έστω και αν η ταινία είχε για ώρα αρχίσει

Σκουπίδια είδα μονο στους διαδρόμους.

Ένας μήνας και δύο μέρες....

Παύλος Παυλίδης  03/06/2015