Τα λάθη μου

Τα λάθη μου είναι άυλα καρφιά.

Δεν αφήνουν σημάδια στο κορμί μου, αλλά πονούν.

Πονούν πολύ, ιδίως σαν πέφτει το σκοτάδι.

Πονάνε, με ξεσκίζουν, είναι αναθεματισμένα!!!!

Τα λάθη μου είναι απάτητες κορφές.

Να ήξερες αλήθεια, πόσο με τρομάζουν...

Μα πρέπει ολομόναχος, χωρίς σχοινιά, να τις ανέβω....

Τα λάθη μου, δεν έχουν χρώμα !!!!!

Νομίζω ότι όταν τα σκέπτομαι, αλλάζουνε οι αιώνες,

σε άσπρο - μαύρο χάνονται μες στου μυαλού, οι εικόνες.

Είναι σκουριά, από ένα εγκατατελελειμμένο ορυχείο,

βαγόνια ξεχασμένα που μείνανε στις ράγες..

Τι και αν πονώ ;

Τι και αν θέλω, να αλλάξω δεδομένα;

Ο χρόνος, δεν γυρίζει πίσω....

Τα λάθη μου είναι σοφά.

Αδέκαστοι δικαστές σε μία άδεια αίθουσα από κοινό,

περιμένουν υπομονετικά από τα χείλη μου,

το ....γιατί να ξεστομίσω!!!!

Ύστερα αποσύρονται, την ποινή για να αναγγείλουν...

Τα λάθη μου είναι πολλά!!!

Με τα λάθη μου θα πορευτώ,

με αυτά πρέπει να ζήσω.

Πρέπει να μαθαίνω από αυτά,

μπροστά αν θέλω να πάω.

Τα λάθη μου είναι έρωτας.

Πολύ τα αγαπάω!!!

Παύλος Παυλίδης 19/07/2016

Υ.γ Εμπνευσμένο από το εγκαταλελειμμένο ορυχείο

στο μεγάλο Λιβάδι στην Σέριφο.

Ειδικά αφιερωμένο στον Γιάννη Κονδύλη.