Σάπιο μήλο

Μην με σκεπάζεις με σεντόνι.

Άσε με να ελευθερωθώ.

Βαρέθηκα να έχω το χρώμα του σάπιου μήλου.

Δεν θέλω να είμαι πυροτέχνημα, που να ξεχαστώ.

Στην γη θέλω να πατάω.

Όχι να είμαι, ένας ζωντανός νεκρός.

Δικές μου, θέλω να κάνω αναμνήσεις.

Από την στάχτη μου να ξαναγεννηθώ.

Μην με κοιτάζεις, όταν φεύγω.

Άσε με μονάχο μου να έρθω να σε βρω.

Και αν τον δρόμο μου τον χάσω,

μην ρίξεις ούτε ένα δάκρυ σε …παρακαλώ.

Ένα ακόμα να θυμάσαι.

Πως ακόμα σε αγαπώ….

Παύλος Παυλίδης 22/05/2017

Λίγο πριν χαράξει

Το βράδυ με πλημμυρίζουν οι σκέψεις.

Ίσως να τρέφονται με τη σιωπή,

ίσως με το σκοτάδι.

Ίσως να είναι αγκάθια της ψυχής,

που τους έλειψε η αγάπη.

Περιμένουν υπομονετικά να σφραγίσω τα μάτια μου,

για να έρθουνε κοντά μου.

Θέλουν να κάνω ταξίδια μακρινά,

κόσμους καινούργιους να γνωρίσω.

Σε αλαργινές εποχές, έχω τον πρώτο ρόλο.

Σε μάχες βρίσκομαι τρομερές,

το σπαθί μου πετάει φλόγες.

Κάνω ανεκπλήρωτους έρωτες αληθινούς,

και διόλου δεν πονάω.

Μα... οι πιο πολλές μου  σκέψεις είναι ακίνητες,

σκιές μαύρες στο σκοτάδι.

Φοράνε τήβεννο των δικαστών, θέλουν να με δικάσουν!!!

Με σέρνουν στα πατώματα,

αλυσοδεμένο.

Θέλουν να απολογηθώ για ότι λάθος έχω κάνει.

Πάντα εγώ είμαι ο ένοχος,

εγώ φταίω για όλα.

Έπειτα ιδρώτας κρύος με διαπερνά,

εφιάλτης ήτανε και πάει.

Λίγο πριν να χαράξει….

Ένα σκουπιδιάρικο περνά.

Ρίχνω τις σκέψεις όλες.

Το αύριο που έρχεται, ίσως να με λυτρώσει….

Παύλος Παυλίδης 8/05/2017