Λίγο πριν χαράξει

Το βράδυ με πλημμυρίζουν οι σκέψεις.

Ίσως να τρέφονται με τη σιωπή,

ίσως με το σκοτάδι.

Ίσως να είναι αγκάθια της ψυχής,

που τους έλειψε η αγάπη.

Περιμένουν υπομονετικά να σφραγίσω τα μάτια μου,

για να έρθουνε κοντά μου.

Θέλουν να κάνω ταξίδια μακρινά,

κόσμους καινούργιους να γνωρίσω.

Σε αλαργινές εποχές, έχω τον πρώτο ρόλο.

Σε μάχες βρίσκομαι τρομερές,

το σπαθί μου πετάει φλόγες.

Κάνω ανεκπλήρωτους έρωτες αληθινούς,

και διόλου δεν πονάω.

Μα... οι πιο πολλές μου  σκέψεις είναι ακίνητες,

σκιές μαύρες στο σκοτάδι.

Φοράνε τήβεννο των δικαστών, θέλουν να με δικάσουν!!!

Με σέρνουν στα πατώματα,

αλυσοδεμένο.

Θέλουν να απολογηθώ για ότι λάθος έχω κάνει.

Πάντα εγώ είμαι ο ένοχος,

εγώ φταίω για όλα.

Έπειτα ιδρώτας κρύος με διαπερνά,

εφιάλτης ήτανε και πάει.

Λίγο πριν να χαράξει….

Ένα σκουπιδιάρικο περνά.

Ρίχνω τις σκέψεις όλες.

Το αύριο που έρχεται, ίσως να με λυτρώσει….

Παύλος Παυλίδης 8/05/2017