Κάποιες βραδιές

Κάποιες βραδιές οι σκέψεις,

ξεφεύγουν σαν τρελές από τον ζουρλομανδύα που τις περιβάλλει.

Ψάχνουν να βρουν το δίκιο τους,

σε ένα κόσμο άδικο, κατατρεγμένες.

Κρύος ιδρώτας λούζει τις άρρωστες ψυχές,

τους ανεκπλήρωτους τους έρωτες, τις ασθενείς τις συνειδήσεις.

Τον εαυτό σου σκιάζεσαι να δεις, σε σκοτεινό καθρέπτη!!!

Μήπως είσαι και εσύ ένας από αυτούς που δεν το έχει καταλάβει;

Μήπως βλέπεις παντού σε δρόμους φανάρια να αναβοσβήνουν;

Μήπως θεόρατους θωρρείς τους χαμηλούς τους τοίχους;

Αόρατα δεσμά σε έχουν καθηλώσει.

Το ξέρω, ότι ζεις σε σώμα δανεικό.

Μα, δεν είσαι μοναχός....

Μέσα στον ύπνο σου άνοιξε τα μάτια σου και δες παντού τριγύρω

Όλοι μας έχουμε ένα δαίμονα που μας κυνηγάει!!!

Μάθε τον δαίμονα σου στα μάτια να κοιτάζεις,

αν εφιάλτες ζωντανούς δεν θες να ξαναζήσεις.

Κάποιες βραδιές ένα κερί αφήνω αναμένο.

Οι κακιές οι σκέψεις λένε τρέφονται μόνο με το σκοτάδι....

Παύλος Παυλίδης 19/09/2017

Ένα τσιγάρο δρόμος

Ένα τσιγάρο δρόμος δεν ήταν αρκετός,

για να σε φτάσω.

Δεν ήταν αρκετός τον πόνο μέσα σου να δω.

Καπνός μπήκε στα μάτια μου.

Δε σε είδα, έστω και αν ήξερα ότι ήσουνα εκεί,

βουβά να με προσμένεις.

Μάτια μου….

Δεμένα με χειροπέδες τα αισθήματά μας.

Δέσμιοι του πάθος τα φιλιά,

που χάραξαν για πάντα τα κορμιά μας.

Ψυχή μου….

Δεν έχω μνήμη ασθενή,

μα δεν μπορώ στον νου μου να σε φέρω.

Για αυτό σε έκρυψα!!!

Σε ένα μέρος της καρδιάς,

που μόνο εγώ το ξέρω.

Τι και αν το τσιγάρο είναι σβηστό;

Εγώ για σένα καίω!!!

Παύλος Παυλίδης 14/09/2017

Ενάντια στον άνεμο

Ενάντια στον άνεμο,

θέλω να κυνηγήσω τα όνειρα μου.

Θέλω οι ριπές του ανέμου να με χτυπάνε δυνατά,

για να θυμάμαι…

Να θυμάμαι όσους με πόνεσαν,

όσους δεν με πίστεψαν,

όσους με ξέχασαν…

Μα πιο πολύ θέλω να θυμάμαι,

τις στιγμές που ήμουνα κοντά!!!

Κοντά στο να κάνω ένα όνειρο αληθινό,

να δέσω με σχοινί ένα Αυγουστιάτικο φεγγάρι.

Μα φύσηξε λίγο πιο πολύ,

το φεγγάρι χάθηκε από τον ουρανό,

σκοτάδι απλώθηκε ….

Έμεινα στο φως τρεμάμενων κεριών.

Άνεμος φύσηξε.

Σκοτάδι απλώθηκε και πάλι.

Σκοτάδι βαθύ, κατράμι!!!

Από τα απομεινάρια μου μια καύτρα μόνο κράτησα.

Όταν ονειρευτώ ξανά, σε τούτα θα την ρίξω.

Ενάντια στον άνεμο,

νέα ζωή θα αρχίσω

Παύλος Παυλίδης 07/09/2017