
Δεν ήταν τα άστρα μακρινά.
Μικρά ήταν τα όνειρά σου,
σε ένα απέραντο ουρανό.
Τι και αν έχει συννεφιά;
Τα αστέρια εκεί ακίνητα,
εσένα προσμένουν.
Αρκεί να έχεις υπομονή,
τον ήλιο να κινήσεις.
Μέσα σου έχεις φωτιά,
που θρέφει την ψυχή σου.
Ξυπόλυτος θα χρειαστεί,
κοφτερές πέτρες να περάσεις.
Όρκους απαραβίαστους,
θα θέλεις να πατήσεις.
Σε αέναους κύκλους μη ζητάς,
ξανά να δραπετεύσεις.
Πάρε ένα ατσάλινο σπαθί,
λύσε τα δεσμά σου.
Αφέσου ελεύθερος….
Αν αφεθείς ελεύθερος, θα βρεις τα όνειρά σου!!!
Παύλος
Παυλίδης 16 /3/ 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου