Άχυρο

Πίνοντας μια γουλιά κρασί χάθηκα.

Μαλαγουζιά ήταν θαρρώ.

Βλέπω το αχυρένιο χρώμα του,

κλείνω τα μάτια,

άχυρο γίνομαι και εγώ.

Ένα μικρό άχυρο δίπλα σε ένα αχυρώνα.

Τόσο αδύνατο τον αγέρα να φοβάμαι,

τόσο δυνατό για να αντισταθώ.

Τον παλιό τον κόσμο δεν τον λησμονώ.

Την ηθική που χάθηκε να ήξερες πως νοσταλγώ.

Θέλω ταπεινότητα, πάνω από όλα σεβασμό.

Λίγη αξιοπρέπεια από όλους εσάς ζητώ.

Σε ισορροπία τρόμου ακροβατώ.

Γεννήθηκα όμως άνθρωπος με ιδανικά.

Τον δρόμο, μονάχος μου θα βρω….

Παύλος Παυλίδης 26/10/18