Θάνατος

Ξέρναγαν παγωνιά οι ψυχές των ανθρώπων.

Ήταν τόσο θλιβερό,

να μην μπορείς να δεις την ανατολή,

την δύση του ηλίου να μην μπορείς να απολαύσεις,

όνειρα όμορφα να μην έχεις κοντά σου.

Η μοναξιά πάπλωμα που είχε πλακώσει,

τις απροστάτευτες καρδιές.

Αυτές που κάποτε είχανε τόσα να σου πουν,

φοβόντουσαν να βγουν από το σκοτάδι,

όταν έξω είχε τόσο φως!!!!

Ακούω ξάφνου μια φωνή….

Δεν ξέρω αν είναι το κλάμα ενός μικρού παιδιού,

ή μια κραυγή που ψάχνει λύτρωση να βρει μέσα στο βράδυ.

Ίσως να είναι ο θάνατος που μας πλησιάζει.

Τόσο κοντά για να μας φοβίζει,

τόσο κοντά για να μας θυμίζει,

πως η ζωή είναι μικρή!!!

Παύλος Παυλίδης 08/01/19