Ορφανός

 

Τι και αν τα σύννεφα είχαν παραμερίσει;

Ο ουρανός ήταν καθαρός,

έβλεπε μίλια μακριά.

Ο ορίζοντας τον προκαλούσε να έρθει λίγο πιο κοντά,

μα αυτός πλήρως αδιαφορούσε.

Σε ένα κόσμο γεμάτο από ήχους, από γεύσεις,από χρώματα, 

αυτός ήταν οδοιπόρος μοναχικός.

Μέχρι και η σκιά του, τον είχε εγκαταλείψει από καιρό.

Στις τσέπες του φιγούραραν όλα τα λογής τα χαρτονομίσματα,

μα αυτός ήτανε πράγματι φτωχός!!

Όλης της γης τα χρήματα δεν ήταν αρκετά,

για να πάρει πίσω την αγνή ψυχή του,

αυτή που τόσα χρόνια σε δύσκολα μονοπάτια,

τυφλά τον οδηγούσε.

Ένα δάκρυ κύλησε στο βρώμικο χώμα.

Αμέσως χάθηκε, έγινε καπνός.

Ορφανός ήταν από αισθήματα,

θεέ μου, πόσο ήταν ορφανός…..

Παύλος Παυλίδης  04/ 08 /19