Τον πόνο μου,
τον οδηγούσε η σιωπή.
Ανεξέλεγκτη
αμαξοστοιχία,
που
έκανε λάθος διαδρομή.
Είχαν
αδειάσει τα βαγόνια,
είχε
αδειάσει η ψυχή,
η σιωπή όλο και δυνάμωνε,
είχε
γίνει εκκωφαντική.
Δεν
κυλούσε αίμα μέσα μου,
σαν
πέτρα ήταν το κορμί μου,
κατεβασμένες oi γρίλιες
δεν
αφήνανε το φως
να
φωτίσει την καρδιά
για
να αρχίσει πάλι να χτυπά.
Ήθελα
να ουρλιάξω,
μα
δεν με άφηνε η σιωπή
Παύλος
Παυλίδης 13/7/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου