Ατενίζοντας ένα ωραίο αύριο
φέρνω στην μνήμη μου την αλμύρα της θάλασσας
που την γεύομαι λίγη λίγη
αφήνοντας την πάνω μου να
στεγνώσει
Δεν ζητώ κάτι παράλογο
στα μάτια θελω να με κοιτούν
λίγοι άνθρωποι και εκλεκτοί
χωρίς να έχουν τάσεις φυγής
Τότε λευκή σαίτα γίνομαι
στα χέρια ενός μικρού παιδιού
ελεύθερος πετάω γνωρίζοντας από
πριν
ότι όταν θα πέσω δεν θα πονέσω....
Παύλος Παυλίδης 21/ 08/ 2014
'Ομορφη εικόνα, όταν η ενσυναίσθηση συναντά την αθωότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή