ΑΙΝΙΓΜΑ

Αίνιγμα οι ιστοί σου που υφαίνεις

εκεί που ανεβαίνω κατεβαίνεις

κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις

στο τέλος όμως με πεθαίνεις

Άνοιγμα που δεν το προλαβαίνεις

εκεί που μπαίνω εσύ βγαίνεις

συνέχεια εσύ με αποφεύγεις

σκιά μου που αργοπεθαίνεις.

Το άγνωστο πιά δεν με φοβίζει

σαν τρένο που φεύγει και σφυρίζει

άγγιγμα στην μοίρα που γυρίζει

ο έρωτας που εμάς τους δυό χωρίζει.

Αίνιγμα οι ιστοί σου που υφαίνεις

Εκεί που αγκομαχάω ανασαίνεις

Κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις

Στο τέλος πάντα με πεθαίνεις


Παύλος Παυλίδης 30/11/2014

ΛΑΜΠΑΚΙΑ

Βραχυκυκλωμένα λαμπάκια στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο,

τα μηνύματα που μου στέλνεις.

Στο σκοτάδι οι σκιές δεν φαίνονται,

άμα δεν θέλεις να τις δεις.

Σκιά σου όμως έγινα ασυναίσθητα,

όσο και αν ήθελα να το αποφύγω.

Το ένιωσα, όταν είδα τα δάκρυα μου

να πέφτουν λίγο πριν πέσει η νυχτιά.

Ηττήθηκα κατά κράτος αλλά δεν το κατάλαβα,

έστω και αν το παιχνίδι είχε λήξει.

Όταν αγαπάς δεν ορίζεις το που βρίσκεσαι

αλλά το πού θα ήθελες να είσαι.....

Παύλος Παυλίδης 25/11/2014

ΤΡΥΠΙΟ ΚΑΠΕΛΟ

Σαν μανιτάρι κρυμμένο στο χώμα

περιμένω κάποτε επιτέλους να με βρεις

υπόθεση κλεισμένη στα συρτάρια

αναμένω την σειρά μου και εγώ

Το αίσθημα της πείνας διάχυτο

μέσα στην πλάνα ματιά σου

νιώθω ξεκούδιστο πιάνο

που ψάχνει να βρεί τον μάστορά του

Τρύπιο καπέλο οι σκέψεις μου

χάνομαι εντελώς μέσα στα ίδια μου τα λόγια

σε σύννεφα καπνού ταξιδεύω

καθώς το αύριο όλο και πλησιάζει...

Παύλος Παυλίδης 19 /11/2014

ΣΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ

 

Σε ένα σχολείο άδειο θρανίο

η καρδιά μου η μισή

κενή σελίδα χωρίς ελπίδα

μοιάζεις εσύ.

Λευκή κιμωλία σε ένα άσπρο τοίχο

γράφω και εγώ

σαν τιμωρία δίχως αιτία

δίχως σκοπό

Μία λακούβα σε μια νησίδα

η κενή σου αγκαλιά

μεγάλη παγίδα που δεν την είδα

τα δυό σου φιλιά

Ανθός σε κρίνο

πως να σε κρίνω καθημερινά

για μένα μυρίζω χωρίς να δακρύζω

και εσύ πουθενά....

 Παύλος Παυλίδης 17/11/2014

ΣΑΝ ΟΣΤΡΑΚΟ

Σαν ένα όστρακο που έκλεισε

είναι η καρδιά σου

θησαυροφυλάκιο που για να το ανοίξεις

πρέπει να ξέρεις το μυστικό κωδικό.

Μπορεί να κρύβεις μαργαριτάρι

ομορφιά που δεν φαίνεται όμως δεν υπάρχει

σαν παλιό ρολόϊ που αιωρείται μοιάζουν

τα ατελείωτα δειλλήματα σου

Σε προσπερνάω αθόρυβα

σεβόμενος το βαθύ ύπνο που έχεις πέσει

θέλοντας να κάνεις την μοιραία γυναίκα

έχασες για ακόμα μια φορά τον δρόμο...

Παύλος Παυλίδης 6/11/2014

ΑΝΑΚΛΙΝΤΡΟ

Σέ ένα ανάκλιντρο άφησα τις σκέψεις μου

αναπαυτικά να ξεφύγουν

μέσα στο αέναο παιχνίδι του χρόνου

κλείνοντας απλά τα μάτια μου.

Τα μαύρα σύννεφα του ουρανού

δεν στάθηκαν εμπόδιο στα σχέδια μου

ίσα ίσα προδίκαζαν ότι η βροχή

πιο μακριά θα με ταξίδευε.

Ένιωσα τα κάθε άγγιγμα σου

έστω και αν ήσουν μίλια μακριά μου

άσχετα αν η βροχή χτύπαγε με μανία τα τζάμια

θέλοντας να με πάρει μακριά από εσένα.

Μα εσύ φάρος που όσο και να τον χτυπούν

τα κύματα φέγγεις στο σκοτάδι

ξέρω πια ότι με θέλεις όσο τίποτα

και εγώ το φώς σου ακολουθώ.....

Παύλος Παυλίδης 3/11/2014