Σε ένα σχολείο άδειο θρανίο
η καρδιά μου η μισή
κενή σελίδα χωρίς ελπίδα
μοιάζεις εσύ.
Λευκή κιμωλία σε ένα άσπρο τοίχο
γράφω και εγώ
σαν τιμωρία δίχως αιτία
δίχως σκοπό
Μία λακούβα σε μια νησίδα
η κενή σου αγκαλιά
μεγάλη παγίδα που δεν την είδα
τα δυό σου φιλιά
Ανθός σε κρίνο
πως να σε κρίνω καθημερινά
για μένα μυρίζω χωρίς να δακρύζω
και εσύ πουθενά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου