Σαν μανιτάρι κρυμμένο στο χώμα
περιμένω κάποτε επιτέλους να με βρεις
υπόθεση κλεισμένη στα συρτάρια
αναμένω την σειρά μου και εγώ
Το αίσθημα της πείνας διάχυτο
μέσα στην πλάνα ματιά σου
νιώθω ξεκούδιστο πιάνο
που ψάχνει να βρεί τον μάστορά του
Τρύπιο καπέλο οι σκέψεις μου
χάνομαι εντελώς μέσα στα ίδια μου τα λόγια
σε σύννεφα καπνού ταξιδεύω
καθώς το αύριο όλο και πλησιάζει...
Παύλος Παυλίδης 19 /11/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου