Ψάχνοντας την Ιθάκη

Μην έχοντας στον ήλιο μοίρα,

εκεί που τα χρώματα φύγαν ξαφνικά,

δίνοντας την θέση τους στο άσπρο και στο μαύρο

γιατί το ήθελαν οι εμπόροι του πολέμου,

ξεκινάει το πιο δύσκολο ταξίδι....

Το ταξίδι να βρεις μια Ιθάκη, μια δεύτερη πατρίδα,

ένα μέρος που με όνειρα μπορείς να το γεμίσεις,

μια πατρίδα που θα σου κλείσει τις πληγές

που σου αφήνει ο ξεριζωμός....

Πίσω σου δεν κάνει να κοιτάξεις!!!

Ερείπια μόνο θα δεις και αποκαΐδια,

εκεί που κάποτε υπήρχε το γέλιο,

η γειτονιά σου, οι άνθρωποι σου,

πεταμένες κούκλες μικρών παιδιών, μόνο θα δεις....

Εκεί δεν κάνει να κοιτάξεις!!!!

Πρέπει με θάρρος να οπλιστείς,

γιατί πλέον δεν είσαι άνθρωπος,

οι κατέχοντες, αυτά τα μαύρα κοράκια,

αποφάσισαν για σένα ότι είσαι ζώο,

αυτά τα ηλίθια τα ζώα!!!

Πρέπει συμπληγάδες πέτρες να διαβείς,

να νιώσεις στο πετσί σου την απώλεια,

να μυρίζεις θάνατο και να αδιαφορείς,

γιατί η Ιθάκη απαιτεί πολλές θυσίες.

Φεύγοντας μόνο, ρίξε μια τελευταία ματιά,

για να μην ξεχάσεις ποτέ το λόγο,

που θα κάνεις αυτό το μακρινό ταξίδι...

Παύλος  Παυλίδης  28/02/2016   

Αφιερωμένο σε όλους αυτούς τους ανθρώπους,

που δεν έχουν τίποτα να χάσουν.

Θέληση

 

Η θέληση είναι η αφορμή άγνοια κινδύνου να έχεις....

Όταν όλοι σε έχουνε ξεχάσει,

όταν σε έχουνε ξεγράψει, εσύ είσαι ακόμα εκεί, όρθιος!!!

Έτοιμος να κάνεις ένα βήμα ακόμα,

ένα βήμα παραπάνω, ένα βήμα που θα τους πονέσει,

αλλά το σημαντικότερο δεν είναι ότι το κάνεις για αυτούς,

το κάνεις για σένα και μέσα σου γελάς σατανικά....

Άθλια μικρά ανθρωπάκια εδώ είμαι,

ποτέ μου δεν κρύφτηκα, ούτε πρόκειται ποτέ να κρυφτώ.

Από μέταλλο έχω φτιαχτεί, από μέταλλο ψυχής,

που τα λεφτά σας ποτέ δεν θα μπορέσουν να αγοράσουν!

Η θέληση χαράζει δρόμους....

Πες μου τι είναι αδύνατο;

Έλα εδώ και κοίτα με στα μάτια.

Τι είναι αδύνατο για τον άνθρωπο;

Tι είναι αδύνατο για τον άνθρωπο που έχει οπλιστεί με θέληση;

Τίποτα!! Πίστεψε με τίποτα.

Εκτός άμα δεν το πιστέψει. Τότε είναι πραγματικά ένα τίποτα!

Τότε γίνεται άσπρη άμμος, μέσα σε μια κλεψύδρα

έτοιμος να γίνει υπόδουλος του χρόνου για πάντα!!!

Η θέληση δεν πιάνεται, δεν φαίνεται πουθενά...

Μετριέται μόνο με αυτά που είσαι έτοιμος να χάσεις,

για να κυνηγήσεις τα πιο τρελά σου όνειρα.

Ίσως να μην τα καταφέρεις, αλλά έτσι είναι η ζωή,

άπιαστη, ονειρεμένη πλανεύτρα, ξελογιάστρα.

Να θυμάσαι πάντα κάτι λίγο πριν σβήσεις τα φώτα,

λίγο πριν κλείσεις τα μάτια για να ονειρευτείς.

Χωρίς να έχεις θέληση δεν έχει νόημα το να ζεις!!!

Παύλος  Παυλίδης  24/02/2016    

Σε ευχαριστώ

Μου είπες να φύγω από την ζωή σου,

να σβήσω μία,μία τις πατημασιές της μνήμης,

να ξεχάσω ονειρεμένες αγκαλιές,

να ξεχάσω πως ήμουνα πριν σε γνωρίσω.

Ξέρεις σε κοιτάω σαν χαμένος,

σύντροφος έγινε άθελα το παρελθόν,

εκεί που βασίλευε η σιωπή,

εκεί που ήμουν πραγματικά χαμένος...

Ήρθες εσύ αγάπη μου, έδωσες νόημα για να ζω,

νόημα για να αναπνέω,

μου έδωσες δύναμη να νικώ όλα μου τα εγώ,

να βγάζω από το μυαλό τα θέλω.

Μου είπες να φύγω μακριά πίσω να μην κοιτάξω,

δάκρυα δεν ήθελες να δεις.

Ήθελες να με θυμάσαι χαμογελαστό,

να χάνεσαι στην ματιά μου....

Έφυγα λοιπόν και εγώ, μα άφησα την καρδιά μου δίπλα σου,

με ένα μεγάλο ευχαριστώ, που ήσουνα κοντά μου.

Κερί λιωμένο έγινα, που το έχουν καιρό φυσήξει,

έσβησα έτσι ξαφνικά ένα Σαββάτο βράδυ...

Σε ευχαριστώ  αγάπη μου και ας είσαι μακριά μου,

εσύ με έμαθες να αγαπώ!

Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου,

ίσως μια μέρα το φιτίλι μου να βρεiς,

πάλι να το ανάψεις...

Παύλος  Παυλίδης  21/02/2016   

Αφιερωμένο στην μία και μοναδική αγάπη!

Μέσα στα χέρια σου

Μέσα στα χέρια σου με κρατούσες.

Εγώ σαν φοβισμένο πουλάκι, κούρνιαζα

μη ξέροντας που να πάω.

Έτσι απλά είχα αφεθεί μετά από πολύ καιρό,

γυρεύοντας μια ζεστή γωνιά να ξαποστάσω...

Δεν με ένοιαζαν τα ρυτιδιασμένα χέρια σου,

δεν με ενδέφεραν τα σημάδια στο κορμί σου,

δεν με ενδιέφερε τι θα γίνει αύριο,

εγώ ήθελα να ζήσω την στιγμή, το τώρα !!!

Εσύ δεν μίλησες, απλά με κοιτούσες.

Έρμαιο στις ορέξεις σου ήμουνα...

Κοντοστάθηκες για ένα λεπτό, μα εμένα μου φάνηκε αιώνας,

έτρεμε όλο το κορμί μου!!!

Μετά, έσκυψες και μου ψιθύρισες.

Ελεύθερος είσαι, πέτα ψηλά, πολύ ψηλά.

Εκεί είναι η δύναμή σου...

Παύλος  Παυλίδης  11/02/2016    

Εμπνευσμένο από την υπέροχη φωτογραφία της Έφης Αυλωνίτου.

Κάτω από μια ομπρέλα..

Κάτω από μια ομπρέλα θα κρυφτώ.

Η βροχή διόλου δεν με τρομάζει.

Φοβάμαι όμως, μήπως με δεις.

Μήπως δεις τα μεγάλα κόκκινα μάτια μου,

αδιάψευστοι μάρτυρες του πόσο μου λείπεις...

Μου λείπεις όσο δεν φαντάζεσαι,

μου λείπεις όσο και εγώ ποτέ μου δεν είχα φανταστεί.

Μου λείπουν τα φιλιά σου, τα χάδια σου

το ζεστό κορμί σου, το απλό χαμόγελο σου,

οι ανεκπλήρωτοι έρωτες μας, όλα μου λείπουν.

Μα πάνω από όλα μου λείπεις εσύ, ο άνθρωπος μου,

η ζεστή αγκαλιά του Σαββατοκύριακου,

το καφεδάκι που πίναμε μαζί τα πρωινά,

μου λείπουν τα μικρά απλά πράγματα που κάναμε μαζί,

μα τώρα που τα βλέπω από μακριά φαντάζουν

τόσο, μα τόσο μεγάλα!!!!

Οι στάλες της βροχής όλο και δυναμώνουν...

Μου λείπεις...

Παύλος  Παυλίδης  10/02/2016   

Ψευδαίσθηση

 

Είχα την ψευδαίσθηση ότι ο χρόνος φίλος πιάνεται.

Ξεκούρδιστο ρολόι που περιμένει εγώ να το κουρδίσω

κάτω από ανθισμένες αμυγδαλιές, ή σε βρεγμένους κήπους

σε απάτητες ακρογιαλιές, ή σε κλειστές σοφίτες.

Αντικατοπτρισμός σε έρημο, νερό που δεν υπάρχει

ο χρόνος με χρόνο τρέφεται.

Στιγμή με την στιγμή θεριεύει!!!

Τι θα μας μείνει σε ρωτώ.

Mία ματαιοδοξία;

Άχρηστα σκουπίδια γίναμε.

Βρώμικα, γεμάτα λεκέδες είναι τα σώματα μας.

Το χρήμα μας υποδούλωσε, χάθηκε η ψυχή μας.

Γιατί λίγο δεν βλέπουμε πως η ζωή είναι τόσο ωραία;

Γιατί ο άνθρωπος τον άνθρωπο θέλει να τον σβήσει;

Σαν να είναι αποτσίγαρο γιατί θέλει να τον πετάξει;

Για να μην καεί αυτός, θέλει να τον πατήσει!!!

Όλα είναι μια ψευδαίσθηση, εκτός από τον χρόνο.

Αυτός εργάτης ακούραστος, αθόρυβα δουλεύει,

κάνοντας μεροκάματα στα ψεύτικα κορμιά μας...

Παύλος  Παυλίδης  07/02/2016   

Ένα λεπτό

Ποτέ μου δεν σε είχα δει τόσο χαμένη, αλαφιασμένη,

έτρεχες να με δεις, να με προφτάσεις, να με αγγίξεις

να με αποχαιρετίσεις, λες και ήταν η τελευταία φορά.

Γύρω σου άνθρωποι κουρτίνες, ψεύτικες μαριονέτες

ανήμποροι να σε σταματήσουν, αφού ο στόχος σου ήταν ορατός.

Είχες τραβήξει από την φαρέτρα σου όλα τα ερωτικά σου βέλη,

σημάδευες κατευθείαν στην καρδιά.

Ο στόχος σου ήμουνα εγώ!!

Εγώ που ακίνητος περίμενα να’ρθεις κοντά μου,

καρτερώντας την γλυκιά σου αγκαλιά.

Ξάφνου παντού είχε νεκρική σιγή, θαρρώ σταμάτησε ο χρόνος

δεν το θυμάμαι, μα δεν με νοιάζει πια.

Μέσα στην ματιά σου έβλεπα ξεκάθαρα τα μύχια της ψυχής σου,

κρυστάλλινα αμόλυντα νερά.

Έβλεπα χαρά για το τώρα, να ζήσεις ότι λαχταράς,

για μικρές στιγμές καταραμένες,

ένοιωθα πίκρα για το αύριο που έρχεται,που σε προσπερνά,

που δεν το προλαβαίνεις.

Έβλεπα την χαρά να παλεύει με τον πόνο,

ένα λεπτό μας έμενε, ένα μονάχα μόνο!!!

Παύλος  Παυλίδης  01/02/2016