Ένα λεπτό

Ποτέ μου δεν σε είχα δει τόσο χαμένη, αλαφιασμένη,

έτρεχες να με δεις, να με προφτάσεις, να με αγγίξεις

να με αποχαιρετίσεις, λες και ήταν η τελευταία φορά.

Γύρω σου άνθρωποι κουρτίνες, ψεύτικες μαριονέτες

ανήμποροι να σε σταματήσουν, αφού ο στόχος σου ήταν ορατός.

Είχες τραβήξει από την φαρέτρα σου όλα τα ερωτικά σου βέλη,

σημάδευες κατευθείαν στην καρδιά.

Ο στόχος σου ήμουνα εγώ!!

Εγώ που ακίνητος περίμενα να’ρθεις κοντά μου,

καρτερώντας την γλυκιά σου αγκαλιά.

Ξάφνου παντού είχε νεκρική σιγή, θαρρώ σταμάτησε ο χρόνος

δεν το θυμάμαι, μα δεν με νοιάζει πια.

Μέσα στην ματιά σου έβλεπα ξεκάθαρα τα μύχια της ψυχής σου,

κρυστάλλινα αμόλυντα νερά.

Έβλεπα χαρά για το τώρα, να ζήσεις ότι λαχταράς,

για μικρές στιγμές καταραμένες,

ένοιωθα πίκρα για το αύριο που έρχεται,που σε προσπερνά,

που δεν το προλαβαίνεις.

Έβλεπα την χαρά να παλεύει με τον πόνο,

ένα λεπτό μας έμενε, ένα μονάχα μόνο!!!

Παύλος  Παυλίδης  01/02/2016