Ψευδαίσθηση

 

Είχα την ψευδαίσθηση ότι ο χρόνος φίλος πιάνεται.

Ξεκούρδιστο ρολόι που περιμένει εγώ να το κουρδίσω

κάτω από ανθισμένες αμυγδαλιές, ή σε βρεγμένους κήπους

σε απάτητες ακρογιαλιές, ή σε κλειστές σοφίτες.

Αντικατοπτρισμός σε έρημο, νερό που δεν υπάρχει

ο χρόνος με χρόνο τρέφεται.

Στιγμή με την στιγμή θεριεύει!!!

Τι θα μας μείνει σε ρωτώ.

Mία ματαιοδοξία;

Άχρηστα σκουπίδια γίναμε.

Βρώμικα, γεμάτα λεκέδες είναι τα σώματα μας.

Το χρήμα μας υποδούλωσε, χάθηκε η ψυχή μας.

Γιατί λίγο δεν βλέπουμε πως η ζωή είναι τόσο ωραία;

Γιατί ο άνθρωπος τον άνθρωπο θέλει να τον σβήσει;

Σαν να είναι αποτσίγαρο γιατί θέλει να τον πετάξει;

Για να μην καεί αυτός, θέλει να τον πατήσει!!!

Όλα είναι μια ψευδαίσθηση, εκτός από τον χρόνο.

Αυτός εργάτης ακούραστος, αθόρυβα δουλεύει,

κάνοντας μεροκάματα στα ψεύτικα κορμιά μας...

Παύλος  Παυλίδης  07/02/2016