
Τα
λόγια που μου είπες, ήταν γροθιά στο στομάχι,
δυναμίτες
τοποθετημένοι σε ένα ετοιμόρροπο κτήριο,
έτοιμοι
να το διαλύσουν και πίσω τους
να
αφήσουν ένα τεράστιο σύννεφο, ένα σύννεφο σκόνης!!!
Μα
όταν η σκόνη κατακάθισε, εγώ ήμουν εδώ.
Μπορεί
να ήμουν βρώμικος, γεμάτος μαυρίλα στην καρδιά μου,
στην
ψυχή μου, σε όλο μου το είναι,
αλλά
μπορούσα στα μάτια να σε κοιτάζω...
Σου
έπιασα το χέρι θυμάσαι ;
Δάκρυα
καυτά έπεφταν από τα μάτια σου,
έψαχνες
ώμο να ακουμπήσεις, αγκαλιά να ζεσταθείς...
Έλα
εδώ σου ψιθύρισα, μην φοβάσαι,
ο
φόβος γίνεται μικρότερος όταν τον μοιράζεσαι,
στα
δύσκολα η αγάπη θριαμβεύει,
το
μέταλλο πυρώνει στην φωτιά....
Τα
λόγια τις πράξεις τις ζηλεύουν,
τα
λόγια είναι περιττά.
Είμαι
δίπλα σου...
Παύλος Παυλίδης
28/01/2016
Στην
Νατάσσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου