Είχα ένα όνειρο

Είχα ένα όνειρο διαφανές, κρυστάλλινο.

Το είχα κρύψει μαζί με τόσα άλλα, 

στο πίσω μέρος του μυαλού μου

εκεί που οι ψίθυροι γίνονταν φωνές,

οι φωνές κραυγές που αδέκαστα δικάζουν.

Στα μικρά κουτάκια του εγκεφάλου,

το όνειρο ασφυκτιούσε.

Πολύ καλό για να είναι φρόνιμο,

όταν οι φλόγες των κεριών έσβηναν το βράδυ.

Λέει.. πως ελεύθερος αφηνόμουν,

χωρίς βαρίδια να έχω πουθενά!!!

Γινόμουν μικρό φτερό, 

που ο αγέρας πολύ ψηλά το πάει.

Ο κόσμος όλος μια σταλιά, έχανε την δύναμή του.

Όνειρο ήταν πραγματικό, μέσα στο όνειρο μου!!!

Μα εσύ μικρή καρδούλα δεν ήσουν πουθενά.

Ούτε σε φως σε έβλεπα, ούτε σε σκοτάδι.

Το όνειρο μου έγινε ξάφνου εφιάλτης,

αφού όνειρο χωρίς αγάπη για μένα δεν υπάρχει.

Κρύος ιδρώτας με έλουσε πάγωσε το κορμί μου,

ξύπνησα χαράματα ψάχνοντας τον εαυτό μου...

Όνειρο χωρίς αγάπη για μένα δεν υπάρχει.

Παύλος  Παυλίδης  18/01/2016    

Εμπνευσμένο από το παραμύθι μου το μικρό φτερό & η μικρή καρδούλα