Νυχτερινός επισκέπτης

Όταν δύει ο ήλιος έρχεσαι θριαμβευτικά

για να με βασανίσεις νυχτερινέ επισκέπτη,

να σπιλώσεις για ακόμα μια φορά το κορμί μου,

αλλά και την συνείδηση μου.

Κάφτρα από τσιγάρο μοιάζεις, που πάνω μου σβήνεις,

αδιαφορώντας αν αφήσεις πίσω σου αποκαΐδια

αν μια καρδιά χτυπάει για σένα τρελά,

αν πονέσει, όταν ο ήλιος αρχίζει να χαράζει...

Του έρωτα το κλειδί κρατάς με χάρη

το λάγνο βλέμμα σου με παιδεύει,

ακόμα ένα βράδυ έρχεται και με σκοτώνει

σφαίρα έτοιμη να μπει σε μια αδειανή θαλάμη...

Και εγώ σώμα βρώμικο στο μυαλό, μα πιο πολύ στην ψυχή

όταν νυχτώνει, εσένα με λαχτάρα περιμένω,

ένα σώμα παραδομένο από καιρό στην ηδονή,

εσένα έχω για θεό, εσένα μοναχά πιστεύω....

Παύλος  Παυλίδης  25/01/2016