Τρίτη 19 Απριλίου 2016

Μονόπρακτο








Ένα ακόμα έργο, έφτανε στο τέλος του.

Παλιές αμαρτίες, είχανε περάσει,

αφήνοντας μια καύτρα στο κορμί μου.


Με σημάδεψαν..


Μου άφησαν πάνω μου σημάδια.

Σημάδια που θα τα θυμάμαι μια ζωή.

Εκεί που νόμιζα πως δεν θα αντέξω,

εκεί που νόμιζα πως όρθιος δεν θα σταθώ,

ένιωσα ξαφνικά πολύ δυνατός.

Τι σου είναι ο άνθρωπος;


Ανίκητος, αν το θελήσει!!!


Οι εκτυφλωτικοί προβολείς που με σκότωναν, παραμέρισαν,

αφήνοντας με, να παίξω πρωταγωνιστικό ρόλο,

σε αυτό το εξαίσιο μονόπρακτο.


Μόνος μου στην σκηνή και οι θεατές,

όλο και πιο απαιτητικοί,

ζητούσαν επιτακτικά, καλύτερη ερμηνεία.


Μα πιο πολύ το ήθελα εγώ ο ίδιος!!!


Εγώ ήμουν ο αυστηρότερος κριτής.

Ήθελα βλέπετε, να κερδίσω το μεγάλο χειροκρότημα!


Λίγο πριν πέσει η αυλαία έτοιμος είμαι,

μπροστά σας για να υποκλιθώ!!!



Παύλος  Παυλίδης  19/04/2016   



Κάνοντας την διακοσιοστή ανάρτησή μου,
ήθελα να γράψω κάτι τελείως βιωματικό...

2 σχόλια:

  1. Το δικαιούσαι το χειροκρότημα για τα εξαιρετικά δημιουργήματα σου, που ομορφαίνουν και τις δικές μας στιγμές. Διακόσιες ταξιδιάρικες αναρτήσεις...μπράβο σου! Εύχομαι να συνεχίσεις με το ίδιο αμείωτο ενδιαφέρον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Από τα βάθη της ψυχής μου σου εύχομαι η επόμενη εορταστική ανάρτηση να έχει άλλο βιοματικό υπόβαθρο
    γιατί πραγματικά το αξίζεις!Το μεγάλο χειροκρότημα του
    κοινού έχει ήδη γίνει, απλά εσύ δεν το άκουσες!Μας έχεις
    κερδίσει πριν καν ξεκινήσεις το μονόπρακτο...ΜΠΡΑΒΟ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή