Χαθήκαμε

 

Χαθήκαμε, όχι γιατί το θέλαμε εμείς....

Ήταν σημάδια των καιρών.

Χάσαμε μέρες, μήνες, χρόνια ....

Χάσαμε όμως τον ίδιο μας τον εαυτό,

όταν αφήσαμε συνειδητά να σβήσουν,

οι μνήμες που είχαν τα κορμιά μας.

Ο χρόνος ...στον χρόνο χάθηκε!!!

Εκεί που νόμιζα πως σε είχα ξεχάσει,

εκεί που νόμιζα πως νότα ήσουν που είχε χαθεί,

ήρθες...

Ήρθες μια νύχτα..

Εσύ, την έκανες αμαρτωλή!

Ψηλάφισες  αργά αργά, μέχρι τα χείλη μου να βρεις.

Τα ένωσες με τα πύρινα δικά σου.

Έβαλες πυρκαγιά μες στην καρδιά μου,

σε όλο μου το κορμί, σε όλο μου το είναι.

Οι δείκτες γύριζαν σαν τρελοί, σπάσανε τα ρολόγια

το πάθος ελεύθερο, αψήφησε το σύμπαν.

Ο έρωτας πλημμύρισε τα κορμιά,

η ένοχη σιωπή έγινε ηδονή...

Το επόμενο πρωινό, μάταια έψαξα να σε βρω...

Παύλος  Παυλίδης  13/04/2016