Δύσκολες ώρες

Τις δύσκολες ώρες ξυπόλητος νομίζω,

πως σε πυρακτωμένα κάρβουνα περπατώ μονάχος.

Φίλοι και εχθροί ξεγυμνώθηκαν όλοι μπροστά μου,

αφήνοντας το κενό, τεράστιο να φανεί.

Πονάω σε κάθε βήμα μου, σε κάθε ανθρώπινη αναπνοή,

μα πιο πολύ πονάω όταν ξαφνικά με επισκέπτονται οι σκέψεις,

αρνούμενες στο μυαλό να υποταχτούν!

Τις δύσκολες ώρες αρχίζεις να μετράς αργά –αργά,

βασανιστικά θα έλεγα στα δάκτυλα του ενός χεριού,

ποιος θα είναι δίπλα σου, στο επόμενο βήμα σου.

Τις πιο πολλές φορές αδειανή είναι η παλάμη σου,

εσύ όμως πρέπει όρθιος να σταθείς!!!

Μα αν τα καταφέρεις, τίποτα πια δεν θα σε τρομάζει,

θα είσαι ακόμα πιο δυνατός,

περήφανος το στήθος θα προτάσσεις,

φωνάζοντας σε όλους, είμαι εδώ !

Σε όσους με λησμόνησαν,

σε όσους δεν με πίστεψαν

σε όσους με εγκατέλειψαν,

οι δύσκολες οι ώρες... με δυνάμωσαν!


Είμαι ακόμα εδώ !!!

Στον φίλο μου Δημήτρη Κόζα.

Παύλος  Παυλίδης  29/03/2016