Οι άνθρωποι φοράνε μαύρες μάσκες,
άσχημες
μαριονέτες που τις κινούν αόρατα νήματα,
με
μαύρη μπογιά βάψαν την καρδιά τους.
Να
‘ ξερες μονάχα πόσο με τρομάζουν.
Μην
γίνεις, ένας από αυτούς.
Σε
παρακαλώ, μείνε αγνός!!!
Στα
δύσκολα σε θέλω δίπλα μου,
όταν
τα σύννεφα πυκνώσουν και φέρουνε βροχή,
όταν
ο αγέρας έξω λυσσομανά,
όταν
χαλάζι πέφτει στα σπαρτά και τα τσακίζει,
όταν
σιωπή χαράζει το σκοτάδι,
εκεί
σε θέλω, πλάι μου...
Πάνω
σου έχω γαντζωθεί, χωρίς να σε ματώνω!!!
Έχω
ανάγκη να αφεθώ χωρίς να μετανιώνω,
που
το γυμνό μου το κορμί,
δίπλα
σου θα ξυπνάει, ελεύθερο...
Αγκάλιασε
με όσο πιο δυνατά μπορείς,
την
έχω ανάγκη όσο δεν φαντάζεσαι αυτή την αγκαλιά.
Έλα
και στάσου πλάι μου!!!!
Παύλος Παυλίδης
4/03/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου