Υπομονή

Έκανα υπομονή...

Βάρκα ήμουν δεμένη, σε ένα μικρό λιμάνι.

Τα καράβια έβλεπα, να φεύγουν μακριά...

Εγώ ακίνητη, εκεί να περιμένω,

η άγκυρά μου, είχε σκουριά.

Αλμύρα γέμιζε όλο το σκαρί μου,

το κατάρτι μου, δεν είχε  πανιά...

Τα θαλασσοπούλια, είχα συντροφιά.

Αυτά γνώριζαν τα όνειρά μου,

αυτά με ταξιδεύαν, αλαργινά

Έκανα υπομονή...

Περίμενα μήπως φανείς,

μήπως σημάδι στον ορίζοντα μου δείξεις,

μα... μόνο ο φάρος που τρεμόσβηνε,

μου κρατούσε συντροφιά!!!

  

Δεν αντέχω, άλλο σε τούτο το λιμάνι....

Θέλω χωρίς πυξίδα να ξανοιχτώ,

το άγνωστο να φέρω πιο κοντά...

Δεν έχω άλλη υπομονή,

της άγκυρας, θέλω να βγάλω την θηλιά!!!

Τι και αν με αέρηδες και καταιγίδες ανακατευτώ;

Tι και αν μου σκίσουν τα πανιά;

Βάρκα είμαι στο κάτω - κάτω της γραφής.

Το άγριο πέλαγος, θέλω να κάνω αγκαλιά!!

Παύλος  Παυλίδης  6/6/2016