Αόρατος ορίζοντας

Στον αόρατο ορίζοντα του νου μου,

παλεύω με δύο παράλληλες γραμμές,

που δεν συναντήθηκαν ποτέ.

Εσύ και εγώ!!!

Πόσο θα ήθελα να τραβήξω μια κάθετη γραμμή

και να έρθω πιο κοντά σου.

Πόσο θα ήθελα στην μυρωδιά του κορμιού σου να αφεθώ

και πίσω ξανά να μην κοιτάξω.

Μου φαίνεται πως θα πλέξω μια ονειροπαγίδα

και ύστερα θα ονειρευτώ,

πως περπατάμε χέρι – χέρι σε μια έρημη ακρογιαλιά.

Μόνοι, εσύ και εγώ!!!

Στον αόρατο ορίζοντα του νου μου,

κοιτάω ως πέρα μακριά,

κοιτάω μέχρι να πέσει το σκοτάδι,

μα δεν σε βλέπω...

Παύλος Παυλίδης 07/04/2017