Ξέρα

Θάλασσα γαλάζια, σε ζηλεύω.

Θέλω να σε αγκαλιάσω, μα δεν μπορώ.

Στην απεραντοσύνη σου για μια ακόμα φορά,

νιώθω τόσο μα τόσο μικρός.

Στην πλάτη των κυμάτων σου,

πως θα ήθελα να σκαρφαλώσω.

Να γράψω μια μεγάλη ιστορία

και ύστερα αφρός να γίνω, να χαθώ.

Με ένα αγκίστρι προσπαθώ,

να αιχμαλωτίσω την ομορφιά σου.

Μα δεν μπορώ…

Ίσως να γίνω μια ξέρα που να αχνοφαίνεται.

Να αφεθώ ελεύθερος.

Να έρχεσαι τα πρωϊνά να με σμιλεύεις,

Τα βραδινά να με σκεπάζεις, σαν ξεσπάς!!!!

Παύλος Παυλίδης 16/11/2017