Δικαίωση

Κόκκινο μοντέλο  Ρενέ Μαγκρίτ 1934

Το ένα κύμα ήθελε να ξεπεράσει το άλλο.

Ήταν αλήθεια ή αντικατοπτρισμός ;

Μες στο μυαλό μου τρικυμία και εγώ τόσο μοναχός.

Πάλευα με τα κύματα και η στεριά δεν φαινόταν πουθενά.

Δίψαγα για λίγο νερό.

Τι ειρωνεία…

Ζωσμένος ήμουν από αυτό, μα αυτό ήταν αλμυρό.

Δεν ήξερα αν ήμουν ζωντανός, ή ζωντανός νεκρός!!!

Είχα χαθεί…

Είχα χαθεί σε ένα υγρό τάφο δακρύων,

οξυγόνο έψαχνα λίγο για να βρω.

Μα δεν έπαψα στιγμή να ήμουν άνθρωπος,

που ζω το κάθε μου λεπτό.

Είχα πέσει κάτω και σηκώθηκα.

Αιμορραγούσα, μα ήμουνα πιο δυνατός!!!

Είχα την φλόγα μέσα μου που έκαιγε,

στάχτη δεν θα με άφηνε ποτέ μου να γινώ.

Πόνεσα για όλα τα πιστεύω μου,

μα δικαιώθηκα.

Το βλέμμα μου δεν κοιτάει χαμηλά.

Στα μάτια όλους σας κοιτώ…

Παύλος Παυλίδης 27/4/ 2018