Γη και Ουρανός

Μετέωρος είμαι…

Είμαι στη γη δίπλα σου, σε νιώθω, μυρίζω το άρωμα σου.

Σε αγκαλιάζω, σε φιλώ, 

κυλιόμαστε στην λάσπη του πάθους,

του πόθου.

Μένουμε εκεί ακίνητοι γυμνοί εκτεθειμένοι,

μέχρι να έρθει η βροχή,

να σβήσει τις φωτιές που αφήνουνε σημάδια.

Μετά πριν γίνω αποτσίγαρο,

χάνομαι μες στο καπνό.

Εξαϋλώνομαι…,

έτοιμος για ένα μοναδικό, αστρικό ταξίδι.

Εκεί ψηλά στον ουρανό,

τα αστέρια σαν αγγίζεις,

αστέρι γίνεσαι και εσύ!!!

Στην σιωπή σου δίνεις μορφή,

τον χρόνο διαφεντεύεις!!!

Μην με ρωτάς που κατοικώ

δεν ξέρω, δεν ορίζω.

Μπορεί να είμαι κάπου στην γη,

στα ουράνια να πετάω.

Μετέωρος θα είμαι μια ζωή.

Αρκεί,

αρκεί να είμαστε μαζί......

Παύλος Παυλίδης 4/5/ 2018