Τα παραθυρόφυλλα άνοιξαν με κρότο.
Είχε πεθάνει η μοναξιά.
Ένας άρχοντας ήλιος την έκαψε στο πέρασμα του,
την έστειλε πέρα μακριά,
εκεί που βασιλεύει η σιωπή.
Τον δρόμο της ζωής μας δεν τον
ζωγράφισε κανείς,
δεν είναι σε κανένα πίνακα κρεμασμένος,
παρά μόνο σε θολές εικόνες του
μυαλού,
που περιμένουν εσένα μήπως
φανείς,
με εκείνο το υπέροχο χαμόγελο
σου.
Δώσε απλόχερα το χαμόγελο σου,
δύναμη θα σου δίνει μια ζωή.
Αυτό θα είναι το κλειδί που θα
ανοίγει όλες τις πόρτες,
τις καρδιές που έχουν κρυφτεί θα
οδηγεί.
Ξέρεις στο διάβα σου θα βρεις
πολλά μαύρα φεγγάρια,
μπορεί εύκολα σε ένα από δαύτα
να χαθείς.
Μη φοβηθείς κοίτα ψηλά, κοίτα
τον ήλιο…
Παύλος
Παυλίδης 17/5/ 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου