Σημεία στίξης μοιάζουν τα κενά χρόνια
που επιμελώς απόθεσες
σε ένα ξεχασμένο ποίημα,
με μια ευχή.
Να μην τα βρεις ποτέ κανείς.
Ούτε καν εσύ ο ίδιος.
Μια ζωή….
Μα πως να προσπεράσεις τον εαυτό σου,
όταν σε βαραίνει μια σκιά;
Πως την συνείδηση σου να συντροφεύσει η σιωπή,
όσο αθόρυβα και αν έχεις περπατήσει;
Λίγο πριν σβήσει το φως
το είδωλο μου βλέπω σε ένα καθρέπτη,
να μου σιγοψιθυρίζει.
Το αύριο γίνεται παρελθόν,
όταν κοντά του έχεις φτάσει.
Καληνύχτα.....
Παύλος
Παυλίδης 27/8/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου