Ματαιοδοξία

 

Ένα μικρό κύμα ήρεμο, απόμερο.

Στην αγκαλιά σου,

θα μπορούσα να είχα χαθεί, να εξαφανιστεί,

μα εγώ είχα άλλες βλέψεις.

Ήθελα να μεγαλώσω, να γιγαντωθώ,

τεράστιο κύμα να γεννώ.

Τον άγριο ωκεανό με ταχύτητα να διασχίσω,

με δύναμη πάνω σε αφιλόξενους βράχους να σκάσω,

χωρίς να με ενδιαφέρει αν αύριο,

ένας αφρός χαμένος μέσα σε άλλα κύματα βρεθώ.

Και από αφρός πάλι σταγόνα, πάλι κύμα,

πάλι και πάλι να θέλω χωρίς να με νοιάζει το τίμημα,

πάλι τεράστιο κύμα να γεννώ.

Δεν με γεμίζει η μετριότητα ενός χαμένου κόσμου,

θέλω το στίμα μου να αφήσω και ας πονώ.

Κάποιες βραδιές όταν το φεγγάρι χάνεται,

σε κάτι απόμακρες ακρογιαλιές κάθομαι και κλαίω.

Είναι οι στιγμές που σκέφτομαι ότι θα ήταν καλύτερα,

σε μια μικρή αγκαλιά, έτσι απλά να αφεθώ….

Παύλος Παυλίδης 21/03/19