Για εσένα άγνωστη

Είχα την ανάγκη άγνωστη να σου γράψω.

Δεν είχα αέρα για να ανασάνω,

δεν είχα άσπιλο νερό,

να πλύνω τις πληγές μου.

Δεν είχα ίσκιο για να κρατηθώ.

Χαμένος ήμουν…,

κρύωνα στην έρημο της μοναξιάς.

Στον ουρανό μου έβλεπα τα βράδια χιλιάδες αστέρια.

Ήμουν πλημμυρισμένος με τόσο άχρηστο φως,

που μου έκρυβαν τον δρόμο της ψυχής μου.

Για να τον βρω ήθελα απόλυτο σκοτάδι,

κι εσένα να μου κρατάς το χέρι για να μην φοβηθώ.

Είχα την ανάγκη άγνωστη να σου γράψω.

Μα..,

τώρα σε έχω δίπλα μου.

Από κοντά, ότι θέλω θα στο πω!!!

Παύλος Παυλίδης 04/04/19