Χνάρια

Τα χνάρια από την άμαξα είχαν χαθεί,

είχε καταλαγιάσει η σκόνη.

Δεν ήταν ότι δεν ήταν βαρύ το φορτίο,

αλλά δεν ήταν αρκετό να αντέξει το κενό,

που άφησε πίσω του ο χρόνος.

Μαζί τους έφυγαν, όλες οι εικόνες μονομιάς.

Εικόνες που νόμιζες πως θα αντέξουν μια ζωή,

σε ένα καρτ-ποστάλ  κρύφτηκαν.

Μια ζωή που έκλεψες,

λίγο πριν σου κλέψουν, την δικιά σου την ζωή.

Μια ανάσα, μια αναπνοή που τάχατες ήταν μοναδική....

Την φίλαγες χρόνια πολλά μέσα σου 

για να την δώσεις σε κάποιο πρόσωπο σημαντικό,

λίγο πριν αφήσεις το μάταιο τούτο κόσμο.

Χαμόγελα, δάκρυα, πόνος, χαρά, 

έρωτες, χωρισμοί, όλα μα όλα χάθηκαν.

Κόκκοι στην άμμο είμαστε και ο αέρας δυναμώνει….

Παύλος Παυλίδης 08/04/19