ΚΕΝΟ

Σκιά που γέρνει κάποιες φορές,

που δεν έχεις καταλάβει

το τι περνώ ψάξε και βρες

τι την καρδιά μου ανάβει.

Δίπλα στο απόλυτο κενό,

άφησα ένα δάκρυ,

μα το σώμα μου είναι μικρό,

για να ΄βρει την αγάπη.

Πόνος που βλέπεις σε μια γωνιά,

φθόνος, κενό και μόνος

πλοία που χαθήκαν στο βοριά,

τα έπνιξε ο πόνος.

Ισορροπώ σε ένα σχοινί,

κάτω πια δεν κοιτάζω,

η καρδιά μου είναι ορφανή

όπου και αν κοιτάζω.

Σε ένα στενάκι πέταξα,

αυτά που αγαπάω.

Τους δείκτες του χρόνου έκαψα,

πίσω να μην κοιτάω.

Δίπλα στο απόλυτο κενό

άφησα ένα δάκρυ,

μα το σώμα μου είναι μικρό,

για να ΄βρει την αγάπη.

Παύλος Παυλίδης   25/04/2020

Φάρος

Παντού γύρω σιωπή.

Δεν άκουγε όμως κανείς τις κραυγές των αθανάτων.

Έβλεπες πέρα μακριά τον ορίζοντα,

αλλά ήταν λες και είχαμε όλοι μπροστά μας μια τεράστια σκιά,

που φώλιαζε στα σωθικά μας.

Διάσπαρτος ήταν ο φόβος για το άγνωστο…

Αυτός μας οδηγούσε!!!

Είχαμε χαθεί μέσα σε μια θάλασσα φθαρμένων ψυχών,

είχαμε γίνει ένα με το κύμα των επιστολών που δεν βρήκαν παραλήπτη. 

Κι όμως…

Δίπλα μας υπήρχαν φάροι.

Ανθρώπινοι φάροι, που χάριζαν απλόχερα φως.

Ήθελαν όλους εμάς που είχαμε χαθεί,

να φέρουν λίγο πιο κοντά τους.

Ψάξε δίπλα σου και θα τους βρεις.

Μα πριν το κάνεις,

άνοιξε για λίγο την καρδιά σου…

Παύλος Παυλίδης  

6/ 04 /2020

Υ.γ,  Αφιερωμένο εξαιρετικά σε έναν ανθρώπινο φάρο