Σκιά που γέρνει κάποιες φορές,
που δεν έχεις καταλάβει
το τι περνώ ψάξε και βρες
τι την καρδιά μου ανάβει.
Δίπλα στο απόλυτο κενό,
άφησα ένα δάκρυ,
μα το σώμα μου είναι μικρό,
για να ΄βρει την αγάπη.
Πόνος που βλέπεις σε μια γωνιά,
φθόνος, κενό και μόνος
πλοία που χαθήκαν στο βοριά,
τα έπνιξε ο πόνος.
Ισορροπώ σε ένα σχοινί,
κάτω πια δεν κοιτάζω,
η καρδιά μου είναι ορφανή
όπου και αν κοιτάζω.
Σε ένα στενάκι πέταξα,
αυτά που αγαπάω.
Τους δείκτες του χρόνου έκαψα,
πίσω να μην κοιτάω.
Δίπλα στο απόλυτο κενό
άφησα ένα δάκρυ,
μα το σώμα μου είναι μικρό,
για να ΄βρει την αγάπη.
Παύλος Παυλίδης 25/04/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου