Φάρος

Παντού γύρω σιωπή.

Δεν άκουγε όμως κανείς τις κραυγές των αθανάτων.

Έβλεπες πέρα μακριά τον ορίζοντα,

αλλά ήταν λες και είχαμε όλοι μπροστά μας μια τεράστια σκιά,

που φώλιαζε στα σωθικά μας.

Διάσπαρτος ήταν ο φόβος για το άγνωστο…

Αυτός μας οδηγούσε!!!

Είχαμε χαθεί μέσα σε μια θάλασσα φθαρμένων ψυχών,

είχαμε γίνει ένα με το κύμα των επιστολών που δεν βρήκαν παραλήπτη. 

Κι όμως…

Δίπλα μας υπήρχαν φάροι.

Ανθρώπινοι φάροι, που χάριζαν απλόχερα φως.

Ήθελαν όλους εμάς που είχαμε χαθεί,

να φέρουν λίγο πιο κοντά τους.

Ψάξε δίπλα σου και θα τους βρεις.

Μα πριν το κάνεις,

άνοιξε για λίγο την καρδιά σου…

Παύλος Παυλίδης  

6/ 04 /2020

Υ.γ,  Αφιερωμένο εξαιρετικά σε έναν ανθρώπινο φάρο