FIGHT

 

 

I fight Time

I want to recover the breath Time stole from me

My fingers trace a sweeping path

down the steamed-up mirror of my life

 

I am building a bigger fortress to protect me from my enemies

But my fear feels too strong to overcome

Did I forget to shut the door behind me?

 

Patience is my Shield

 

The signs are in the Stars I saw as a child

Some Stars I loved fell close to me

I hope to catch one, one day

 

I Hope

Because without Hope the road of life is too narrow

My heart beats madly in the dark, dark night

I look for the Light to shine in the Darkness,

I Hope

Pavlos Pavlidis

Ευχαριστώ θερμά τον φίλο μου τον Ίαν για την μεταφορά του ποιήματος μου στα Αγγλικά

ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ

 

 

Τα αποτυπώματα ενός ανθρώπου μοιάζουν με τον φόβο.

Αόρατα είναι,

βελόνες που δεν γίνονται καρφιά.

Χνάρια σε μια λιακάδα,

που κρύφτηκε στην συννεφιά.

Ή κόκκοι άμμου σε μια αμμουδιά.

Όταν ένας κόκκος χάνεται,

τίποτα δεν το μαρτυρά.

Ίσως ήταν ένα ματαιόδοξο κύμα που έγινε αφρός,

σκιά ήταν που δεν έγινε ποτέ της φως.

Τα βήματα μας ξύλα στο τζάκι,

στάχτες στο τζάκι που έχασαν από την φωτιά.

Τα αποτυπώματα ενός ανθρώπου, 

μόνο όταν έδωσε και πήρε αγάπη είναι φωτεινά.

Άστρα στον ουρανό μας βλέπουνε από ψηλά.

Και όταν ένα αστέρι πέφτει,

είναι κάποιος που ξεχάστηκε.

Τον τράβηξε...η μοναξιά

 

Παύλος Παυλίδης 17 /11/ 2021

 

 

Υ.γ : αφιερωμένο εξαιρετικά στον πατέρα μου και στο αποτυπώματα που άφησε πάνω μας

ΕΠΕΦΤΑ

 

 

Έπεφτα χαμηλά, πολύ χαμηλά.

Κάτω από την γη ήταν το ριζικό μου.

Είδα το χώμα λάσπη να γίνεται

και εγώ βρώμικος στη λάσπη,

έμαθα να κολυμπάω.

Είδα τους φίλους μου,

σε ποντίκια να μεταμορφώνονται

και εγώ... συνέχιζα να σέρνομαι.

Έκλαψα με καυτά δάκρυα καιρό,

μα μετά τα κράτησα να τα δώσω εκεί που αξίζουν.

Ξάφνου, ένα χέρι αγάπης με κράτησε.

Πλέον νιώθω αγάπη για όλους,

μα πιο πολύ για αυτούς που με πρόδωσαν

και φύγαν μακριά.

Τώρα που είμαι όρθιος,

όταν θέλω να πάρω δύναμη,

σκύβω πιο χαμηλά.

 

 

Παύλος Παυλίδης 07 /11/ 2021