ΕΠΕΦΤΑ

 

 

Έπεφτα χαμηλά, πολύ χαμηλά.

Κάτω από την γη ήταν το ριζικό μου.

Είδα το χώμα λάσπη να γίνεται

και εγώ βρώμικος στη λάσπη,

έμαθα να κολυμπάω.

Είδα τους φίλους μου,

σε ποντίκια να μεταμορφώνονται

και εγώ... συνέχιζα να σέρνομαι.

Έκλαψα με καυτά δάκρυα καιρό,

μα μετά τα κράτησα να τα δώσω εκεί που αξίζουν.

Ξάφνου, ένα χέρι αγάπης με κράτησε.

Πλέον νιώθω αγάπη για όλους,

μα πιο πολύ για αυτούς που με πρόδωσαν

και φύγαν μακριά.

Τώρα που είμαι όρθιος,

όταν θέλω να πάρω δύναμη,

σκύβω πιο χαμηλά.

 

 

Παύλος Παυλίδης 07 /11/ 2021